| ๔๒๗. | สจฺจํ  หเว  สาธุตรํ  รสานํ. | 
              
                |  | ความสัตย์นั่นแล  ดีกว่ารสทั้งหลาย. | 
              
                |  | สํ.   ส. ๑๕/๕๘.  ขุ. ชา. ๒๕/๓๖๐. | 
              
                | ๔๒๘. | สจฺจํ  เว  อมตา  วาจา. | 
              
                |  | คำสัตย์แล    เป็นวาจาไม่ตาย. | 
              
                |  | สํ. ส. ๑๕/๒๗๘.  ขุ. เถร. ๒๖/๔๓๔. | 
              
                | ๔๒๙. | สจฺเจน  กิตฺตึ    ปปฺโปติ. | 
              
                |  | คนได้เกียรติ (ชื่อเสียง) เพราะความสัตย์. | 
              
                |  | สํ. ส. ๑๕/๓๑๖.  ขุ. สุ.   ๒๕/๓๖๑. | 
              
                | ๔๓๐. | สจฺเจน  อตฺเถ จ  ธมฺเม จ   อหุ  สนฺโต    ปติฏฺิตา. | 
              
                |  | สัตบุรุษได้ตั้งมั่นในความสัตย์ที่เป็นอรรถและเป็นธรรม. | 
              
                |  | สํ. ส.   ๑๕/๒๗๘. ขุ. สุ. ๒๕/๔๑๒. ขุ. เถร. ๒๖/๔๓๔. | 
              
                | ๔๓๑. | สจฺจมนุรกฺเขยฺย. | 
              
                |  | พึงตามรักษาความสัตย์. | 
              
                |  | ม. อุป. ๑๔/๔๓๖. | 
              
                |  |  |