| ๔๒๓. | เย  เวรํ  อุปนยฺหนฺติ    เวรํ  เตสํ  น  สมฺมติ. | 
              
                |  | เวรของผู้จองเวร    ย่อมไม่ระงับ. | 
              
                |  | นัย-ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. นัย-ขุ. ธ. ๒๕/๑๕. นัย-ขุ. ชา. ปญฺจก.   ๒๗/๑๘๒.
 | 
              
                | ๔๒๔. | เย  เวรํ  นูปนยฺหนฺติ    เวรํ    เตสูปสมฺมติ. | 
              
                |  | เวรของผู้ไม่จองเวร  ย่อมระงับได้. | 
              
                |  | นัย-ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. นัย-ขุ.   ธ. ๒๕/๑๕. นัย-ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒.
 | 
              
                | ๔๒๕. | อเวเรน  จ    สมฺมนฺติ. | 
              
                |  | เวรย่อมระงับด้วยไม่มีเวร. | 
              
                |  | วิ. มหา. ๕/๓๓๖. ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. ขุ. ธ.   ๒๕/๑๕. ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒.
 | 
              
                | ๔๒๖. | น  หิ  เวเรน  เวรานิ    สมฺมนฺตีธ    กุทาจนํ. | 
              
                |  | ในกาลไหน ๆ  เวรในโลกนี้ย่อมระงับด้วยเวรไม่ได้เลย. | 
              
                |  | วิ. มหา. ๕/๓๓๖.   ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. ขุ. ธ. ๒๕/๑๕. ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒.
 | 
              
                |  |  |