๔๒๓. |
เย เวรํ อุปนยฺหนฺติ เวรํ เตสํ น สมฺมติ. |
|
เวรของผู้จองเวร ย่อมไม่ระงับ. |
|
นัย-ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. นัย-ขุ. ธ. ๒๕/๑๕.
นัย-ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒. |
๔๒๔. |
เย เวรํ นูปนยฺหนฺติ เวรํ เตสูปสมฺมติ. |
|
เวรของผู้ไม่จองเวร ย่อมระงับได้. |
|
นัย-ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. นัย-ขุ. ธ. ๒๕/๑๕.
นัย-ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒. |
๔๒๕. |
อเวเรน จ สมฺมนฺติ. |
|
เวรย่อมระงับด้วยไม่มีเวร. |
|
วิ. มหา. ๕/๓๓๖. ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. ขุ. ธ. ๒๕/๑๕.
ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒. |
๔๒๖. |
น หิ เวเรน เวรานิ สมฺมนฺตีธ กุทาจนํ. |
|
ในกาลไหน ๆ เวรในโลกนี้ย่อมระงับด้วยเวรไม่ได้เลย. |
|
วิ. มหา. ๕/๓๓๖. ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. ขุ. ธ. ๒๕/๑๕.
ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒. |
|
|