| ๔๑๑. | กาลาคตญฺจ  น  หาเปติ  อตฺถํ. | 
              
                |  | คนขยัน    ย่อมไม่พร่าประโยชน์ซึ่งถึงตามกาล. | 
              
                |  | ขุ. ชา. ฉกฺก. ๒๗/๑๙๕. | 
              
                | ๔๑๒. | วิริเยน    ทุกฺขมจฺเจติ. | 
              
                |  | คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร. | 
              
                |  | ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๑. | 
              
                | ๔๑๓. | ปฏิรูปการี  ธุรวา  อุฏฺาตา  วินฺทเต  ธนํ. | 
              
                |  | คนมีธุระหมั่นทำการงานให้เหมาะเจาะ ย่อมหาทรัพย์ได้. | 
              
                |  | สํ. ส. ๑๕/๓๑๖.  ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๑. | 
              
                | ๔๑๔. | อกิลาสุ  วินฺเท    หทยสฺส  สนฺตึ. | 
              
                |  | คนไม่เกียจคร้าน  พึงได้ความสงบใจ. | 
              
                |  | ขุ. ชา.   เอก. ๒๗/๑. | 
              
                | ๔๑๕. | น  นิพฺพินฺทิยการิสฺส  สมฺมทตฺโถ    วิปจฺจติ. | 
              
                |  | ประโยชน์ย่อมไม่สำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยเบื่อหน่าย. | 
              
                |  | ขุ. ชา. จตฺตาฬีส. ๒๗/๕๓๓. | 
              
                | ๔๑๖. | อนิพฺพินฺทิยการิสฺส    สมฺมทตฺโถ    วิปจฺจติ. | 
              
                |  | ประโยชน์ย่อมสำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยไม่เบื่อหน่าย. | 
              
                |  | ขุ. ชา. จตฺตาฬีส. ๒๗/๕๓๓. | 
              
                | ๔๑๗. | อถ  ปจฺฉา  กุรุเต  โยคํ  กิจฺเจ  อาวาสุ    สีทติ. | 
              
                |  | ถ้าทำความเพียรในกิจการล้าหลัง  จะจมอยู่ในวิบัติ. | 
              
                |  | ขุ. ชา. วีส.   ๒๗/๔๓๔. | 
              
                | ๔๑๘. | หิยฺโยติ  หิยฺยติ  โปโส    ปเรติ ปริหายติ. | 
              
                |  | คนที่ผัดวันว่าพรุ่งนี้ ย่อมเสื่อม  ยิ่งว่ามะรืนนี้ ก็ยิ่งเสื่อม. | 
              
                |  | ขุ. ชา. วีส. ๒๗/๔๖๖. | 
              
                | ๔๑๙. | อชฺเชว    กิจฺจมาตปฺปํ. | 
              
                |  | ควรรีบทำความเพียรในวันนี้. | 
              
                |  | ม. อุป. ๑๔/๓๔๘.  ขุ. ชา. มหา.   ๒๘/๑๖๕. | 
              
                | ๔๒๐. | วายเมเถว  ปุริโส    ยาว  อตฺถสฺส    นิปฺปทา. | 
              
                |  | บุรุษพึงพยายามไปกว่าจะสำเร็จประโยชน์. | 
              
                |  | สํ. ส. ๑๕/๓๓๐. | 
              
                | ๔๒๑. | กเรยฺย  โยคฺคํ  ธุวมปฺปมตฺโต. | 
              
                |  | ผู้ไม่ประมาท    ควรทำความเพียรให้แน่วแน่. | 
              
                |  | นัย-ขุ. ชา. ทุก. ๒๗/๗๘. | 
              
                | ๔๒๒. | ยถา ยถา ยตฺถ ลเภถ อตฺถํ 
              ตถา ตถา ตตฺถ ปรกฺกเมยฺย. | 
              
                |  | พึงได้ประโยชน์ในที่ใด    ด้วยประการใดๆ ควรบากบั่นในที่นั้น ด้วยประการนั้น ๆ.
 | 
              
                |  | องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๗๐.    ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๐. | 
              
                |  |  |