| ๓๗๔. | สตฺโถ  ปวสโต  มิตฺตํ. | 
              
                |  | หมู่เกวียน (หรือต่าง) เป็นมิตรของคนเดินทาง. | 
              
                |  | สํ.   ส. ๑๕/๕๐. | 
              
                | ๓๗๕. | มาตา  มิตฺตํ  สเก    ฆเร. | 
              
                |  | มารดาเป็นมิตรในเรือนของตน. | 
              
                |  | สํ. ส. ๑๕/๕๐. | 
              
                | ๓๗๖. | สหาโย    อตฺถชาตสฺส    โหติ  มิตฺตํ  ปุนปฺปุนํ. | 
              
                |  | สหาย เป็นมิตรของคนมีความต้องการเกิดขึ้นเนือง ๆ. | 
              
                |  | สํ. ส. ๑๕/๕๑. | 
              
                | ๓๗๗. | สพฺพตฺถ    ปูชิโต  โหติ    โย  มิตฺตานํ  น  ทุพฺภติ. | 
              
                |  | ผู้ไม่ประทุษร้ายมิตร    ย่อมมีผู้บูชาในที่ทั้งปวง. | 
              
                |  | ขุ. ชา. นวก. ๒๗/๕๔. | 
              
                | ๓๗๘. | สพฺเพ  อมิตฺเต    ตรติ    โย  มิตฺตานํ  น  ทุพฺภติ. | 
              
                |  | ผู้ไม่ประทุษร้ายมิตร    ย่อมผ่านพ้นศัตรูทั้งปวง. | 
              
                |  | ขุ. ชา. นวก. ๒๗/๑๕๕. | 
              
                | ๓๗๙. | มิตฺตทุพฺโภ  หิ    ปาปโก. | 
              
                |  | ผู้ประทุษร้ายมิตร  เป็นคนเลวแท้. | 
              
                |  | ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๙๗. | 
              
                | ๓๘๐. | ปาปมิตฺโต  ปาปสโข  ปาปอาจารโคจโร. | 
              
                |  | มีมิตรเลวมีเพื่อนเลว    ย่อมมีมรรยาทและที่เที่ยวเลว. | 
              
                |  | ที. ปาฏิ. ๑๑/๑๙๘. | 
              
                | ๓๘๑. | ภริยา  ปรมา    สขา. | 
              
                |  | ภริยาเป็นเพื่อนสนิท. | 
              
                |  | สํ. ส. ๑๕/๕๑. | 
              
                | ๓๘๒. | นตฺถิ  พาเล    สหายตา. | 
              
                |  | ความเป็นสหาย  ไม่มีในคนพาล. | 
              
                |  | วิ. มหา. ๕/๓๓๖.  ม. อุ. ๑๔/๒๙๗. ขุ. ธ. ๒๕/๒๓,๕๙. | 
              
                | ๓๘๓. | อตฺถมฺหิ  ชาตมฺหิ  สุขา    สหายา. | 
              
                |  | เมื่อความต้องการเกิดขึ้น    สหายเป็นผู้นำสุขมาให้. | 
              
                |  | ขุ. ธ. ๒๕/๕๙. | 
              
                | ๓๘๔. | สเจ ลเภถ นิปกํ สหายํ    จเรยฺย เตนตฺตมโน สติมา. | 
              
                |  | ถ้าได้สหายผู้รอบคอบ    พึงพอใจมีสติเที่ยวไปกับเขา. | 
              
                |  | วิ. มหา. ๕/๓๓๖.  ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. | 
              
                | ๓๘๕. | โน เจ ลเภถ นิปกํ สหายํ เอโก จเร น จ ปาปานิ กริยา. | 
              
                |  | ถ้าไม่ได้สหายผู้รอบคอบ    พึงเที่ยวไปคนเดียวและไม่พึงทำความชั่ว. | 
              
                |  | วิ. มหา. ๕/๓๓๖.  ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. | 
              
                |  |  |